Yeryüzüne ikilik biçildiyse bizim yolumuz bir olana doğrudur. Düzensizliğin
olumsuzluklarından beslenenler sevmez bizi. İkiliği besleyenler, birliktelikten
korkanlar, bütünde bir olmaktan kaçanlar, herkesi birden sevemeyen ve önce
kendilerini sevenlerdir.
Biz şimdi dışa doğruysak yol da içte gidiyor demektir. Yola
bağlantımız içe baktıkça kurulacak. İçe baktıkça varlığımıza, özümüze
yöneliriz. Öz uyum ve birlikle çalışır. Dışa baktıkça özden uzaklaşırız. Dış
egoyu çalıştırır. Ego her şeyi ayırır. Yol ayrılığı kaldırmaz.
İçe
baktıkça yolun da yolcunun da aynı olduğunu anlarız. Yüksek hızda ayrımlar
biter. İsimler değişir, ama yol sürer, hareket esas olur. Hedef bir güldür, ama
kokusuyla ilerlemek doyurur bizleri. 