Gölgeniz düşmüş sabahımıza. İçinizdeki yabanıl doymak bilmediği için güzelliklerin kapısı kapanmış. Sanat susmuş, bilim küsmüş. Öyle karanlıksınız ki ölüm olmuş elinizden gelen haram olmuş ardınıza koyuduğunuz. Nefret tarlanıza saçtığınız acı tohumları bir bir patlıyor. Öyle mutsuzsunuz ki bizim güneşimizle siz de güleceksiniz. Sanmayın ki yaprak döktük diye kuruduk, sanmayın ki toprağımız böyle çatlak kalacak... Biz başka bir bahara saklandık, çiçek olup açmaya sel olup akmaya...
