12 Ağustos 2008 Salı

Biz İki Don Kişottuk


Biz iki don kişottuk sanço pançosuz
Atlarımızın adı saflık ve iyilik
Zırhımız bile yoktu yola çıktık
Alnımız ak yüreğimiz korkusuz
Şövalyesiydik vicdanın
Namusun onurun yarının
Şaştılar bize neye güveniyorduk
Ya da neydi bu tuhaf kendine güven
Atıldık önümüze ne çıkarsa çıksın
Bize ders verecek hangi serüven
Kitaplar okuduk onlar kamçıladı bizi
Anamızdan atamızdan dürüstlük gördük
Kördük belki kötülüklere özgürdük ama
Kompleksler ülkesinde kendinden emin
İki don kişottuk sanço pançosuz
Yürüdük yürüdük geldik devler ülkesine
Çok kollu devler tutup bizi yerden
Savurdu bayırın ötesine
.....
Biz iki don kişottuk sanço pançosuz
Açmıştık yüreğimizi sonuna dek
Tek dileğimiz vardı alsın istedik
Dostlarımız gönül pınarımızdan bir yudum
O kadar sonsuz ki mutluluk ve bağışlama
Çıksalardı kendi yolculuklarına
Şu hırçın yeryüzünde ısrarla
Kendimiz gibi birilerini arayıp duruyoruz
Biz iki don kişottuk sanço pançosuz

Hiç yorum yok:

İNSANIN HARCI

Uzun yolu seçmek zorunda değiliz: dur, gözle, fark et, yüzleş ve dönüştür. İnsan durup kendini gözlemleyince yanlış yanlarını görür ve onlar...